Ab Lo Nasani

भजन के पद
शुभ संकल्प
अब लौं नसानी, अब न नसैंहौं
राम-कृपा भव-निसा सिरानी, जागे फिरि न डसैंहौं
पायउँ नाम चारु चिंतामनि, उर करतें न खसैंहौं
श्याम रूप सुचि रुचिर कसौटी, चित कंचनहिं कसैंहौं
परबस जानी हँस्यो इन इंद्रिन, निज बस ह्वै न हँसैंहौं
मन मधुकर पन करके ‘तुलसी’, रघुपति पद-कमल बसैंहौं

Jhulat Ram Palne Sohe

झूला
झूलत राम पालने सोहैं, भूरि-भाग जननीजन जोहैं
तन मृदु मंजुल मे चकताई, झलकति बाल विभूषन झाँई
अधर – पानि – पद लोहित लोने, सर – सिंगार – भव सारस सोने
किलकत निरखि बिलोल खेलौना, मनहुँ विनोद लरत छबि छौना
रंजित – अंजन कंज – विलोचन, भ्रातज भाल तिलक गोरोचन
लस मसिबिंदु बदन – बिधुनीको, चितवत चित चकोर ‘तुलसी’ को

Shri Ram Chandra Krapalu Bhaj Man

श्री राम स्तुति
श्री रामचन्द्र कृपालु भजु मन, हरण भवभय दारुणम्
नवकंज-लोचन कंज-मुख कर-कंज पद-कंजारुणम्
कंदर्प अगणित अमित छबि, नव नील-नीरद-सुंदररम
पट-पीत मानहुँ तड़ित रूचि शुचि नौमि जनक-सुतावरम्
भजु दीन-बंधु दिनेश दानव, दैत्य-वंश निकंदनम्
रघुनंद आनंदकंद कौशलचंद दशरथ-नंदनम्
सिर मुकुट, कुण्डल तिलक चारु उदारु अंग विभूषणम्
आजानु भुज, शर-चाप-धरि, संग्राम-जित-खरदूषणम्
इति वदति ‘तुलसीदास’ शंकर-शेष-मुनि-मन रंजनम्
मम ह्रदय कंज निवास कुरु, कामादि खल-दल गंजनम्

Jo Kamal Nayan Prasanna Vadan

श्रीराम स्तुति
जो कमल-नयन प्रसन्न वदन, पीताम्बर लंकृत श्रीराम
प्रभु असुर-निकंदन, हितकारी गो-द्विज के, राघव को प्रणाम
जिनकी माया के वशीभूत, यह जगत् सत्य लगता हमको
नौका हैं चरण कमल जिनके, भवसागर से तर जाने को
है अविनाशी घटघट वासी, इन्द्रियातीत सच्चिदानन्द
हे भव-भय-भंजन, मुनि-जन रंजन, लक्ष्मीपति करुणानिधि मुकुन्द
शारदा, शेष, सुर, ऋषिमुनि भी, यशगान आपका ही करते
हे सहज कृपालु श्री रामचन्द्र, जो प्राणी मात्र का दु:ख हरते 

Gaiye Ganpati Jag Vandan

श्री गणेश वन्दना
गाइये गणपति जगवन्दन, शंकर–सुवन, भवानी-नन्दन
सिद्धि सदन गज-वदन विनायक, कृपा सिन्धु सुन्दर सब लायक
मोदक-प्रिय, मुद मंगलदाता, विद्या-वारिधि, बुद्धि-विधाता
माँगत ‘तुलसिदास’ कर जोरे, बसहिं रामसिय मानस मोरे

Abki Tek Hamari, Laj Rakho Girdhari

शरणागति
अबकी हमारी, लाज राखो गिरिधारी
जैसी लाज राखी अर्जुन की, भारत-युद्ध मँझारी
सारथि होके रथ को हाँक्यो, चक्र सुदर्शन धारी
भक्त की टेक न टारी
जैसी लाज राखी द्रोपदी की, होन न दीनि उघारी
खेंचत खेंचत दोउ भुज थाके, दुःशासन पचि हारी
चीर बढ़ायो मुरारी
सूरदास की लज्जा राखो, अब को है रखवारी
राधे राधे श्रीवर प्यारी, श्री वृषभानु-दुलारी
शरण मैं आयो तिहारी

Kaha Sukh Braj Ko So Sansar

ब्रज-महिमा
कहाँ सुख ब्रज कौ सौ संसार
कहाँ सुखद बंसी-वट जमुना, यह मन सदा विचार
कहाँ बन धाम कहाँ राधा सँग, कहाँ संग ब्रज वाम
कहाँ विरह सुख बिन गोपिन सँग, ‘सूर’ स्याम मन साम

Charan Kamal Bando Hari Rai

वंदना
चरन-कमल बंदौं हरि राइ
जाकी कृपा पंगु गिरि लंघै, अंधे कौ सब कछु दरसाइ
बहिरो सुनै मूक पुनि बोलै, रंक चलै सिर छत्र धराइ
‘सूरदास’ स्वामी करुनामय, बार-बार बन्दौ तेहि पाइ

Jo Tu Krishna Nam Dhan Dharto

नाम महिमा
जो तूँ कृष्ण नाम धन धरतो
अब को जनम आगिलो तेरो, दोऊ जनम सुधरतो
जन को त्रास सबै मिटि जातो, भगत नाँउ तेरो परतो
‘सूरदास’ बैकुण्ठ लोक में, कोई न फेंट पकरतो

Nandahi Kahat Jasoda Rani

मुख में सृष्टि
नंदहि कहत जसोदा रानी
माटी कैं मिस मुख दिखरायौ, तिहूँ लोक रजधानी
स्वर्ग, पताल, धरनि, बन, पर्वत, बदन माँझ रहे आनी
नदी-सुमेर, देखि भौंचक भई, याकी अकथ कहानी
चितै रहे तब नन्द जुवति-मुख, मन-मन करत बिनानी
सूरदास’ तब कहति जसोदा, गर्ग कही यह बानी